Układ pokarmowy człowieka to skomplikowany układ narządów, przeznaczony za rozkład i wchłanianie elementów żywieniowych. Poznanie jego struktury wymaga nie tylko znajomości naukowej, ale także praktycznego podejścia. Z tego powodu systematyczną uznanie zyskują modele anatomiczne, które dają szansę w przystępny tryb poznać rozmieszczenie ustroju ludzkiego. Ważne pozycję wśród środków dydaktycznych zajmują modele anatomiczne układu pokarmowego, ponieważ właśnie ten system zalicza się do najbardziej złożonych i realizuje kluczową funkcję w procesach życiowych. Zgłębianie budowy ciała tylko na fundamencie obrazów i opisów w skryptach jest niewystarczająca i skomplikowana. Uczniowie medycyny czy nauk o odżywianiu powinni nie tylko opanować określenia narządów, ale także pojąć ich zależne relacje i położenie w obszarze żołądkowej. W tym aspekcie modele anatomiczne bywają bezcenną pomocą, dlatego że umożliwiają uchwycić trójwymiarowe powiązania, przeanalizować wielkość i formę narządów, a także zrozumieć budowę precyzyjną, na wzór powłoki błony żołądka czy układ strukturek cienkowodnych. Za sprawą nim tok edukacji jest dużo wciągający i skuteczny, a uzyskana znajomość pozostaje utrwalona na trwale. Na markecie udostępnionych jest liczne rodzajów narzędzi edukacyjnych. Napotykamy także modele anatomiczne obrazujące pojedyncze organy, takie jak stomach, organ metaboliczny czy trzustka, jak i kompletne kompozycje przedstawiające kompletny ciąg aparatu żywieniowego od otworu oralnej aż po rektum. Niektóre z nich są symboliczne, inne bardzo dokładne, umożliwiające nawet dzielenie indywidualnych fragmentów i dokładne przyjrzenie się ich budowie. Takie opcje sprawiają, że modele anatomiczne można przyporządkować do poziomu nauki – inne będą stosowne dla studenta szkoły średniej szkoły licealnej, a pozostałe dla studenta szykującego się do testu z nauk biologicznych czy planowanego medyka. Zastosowanie narzędzi jest bardzo rozległe. Stosuje się je przede wszystkim na uczel-niach zdrowotnych i specjalizacjach połączonych z dziedzinami o życiu, ale także w instytucjach liceach, zwłaszcza w klasach bio-chemicznych. Dzięki nim uczniowie potrafią pełniej przyswoić procesy mające miejsce w człowieczym organizmie. Należy wspomnieć dodatkowo o użytkowym użyciu w naukach o odżywianiu czy w gabinetach zdrowotnych, gdzie modele anatomiczne funkcjonują jako wsparcie w dyskusji z chorym. Przedstawienie narządu na odwzorowaniu jest znacznie wyraźniej zrozumiałe niż charakterystyka ustny, co podnosi pojmowanie zdrowotną i upraszcza wyjaśnienie źródeł wielorakich schorzeń. Stosowanie z takich narzędzi dydaktycznych ma mnóstwo zalet. Przede wszystkim, pozwala na efektywniejsze zapamiętywanie treści poprzez prezentacji graficznej i wielokrotności. Po drugie, w oporze do substancji organicznych, modele anatomiczne są wytrzymałe, niegroźne i zdrowe, a równocześnie dostępne w każdej chwili wtedy, gdy są niezbędne. Następna zaleta, można je używać powtarzalnie, co sprawia, że są inwestycją na długi czas.
Ostatecznie, są powszechne – znajdują użycie zarówno w kształceniu podstawowej, jak i na zaawansowanych poziomach nauczania. Należy zauważyć, że postęp technologii znacznie poszerzył opcje w tej sferze. Systematycznie obserwujemy modele anatomiczne drukowane w systemie 3D, które realistycznie przedstawiają organizację organów i dają szansę nawet na symulację operacji operacyjnych. W tym samym czasie rozwija się używanie cyfrowej i poszerzonej realności w kształceniu medycznej, jednak wciąż tradycyjne modele odgrywają najważniejszą rolę. Są bowiem nieskomplikowane w stosowaniu, nie wymagają specjalistycznego sprzętu, a zarazem stanowią niezwykle efektywne instrument szkoleniowe. Podsumowując, system żywieniowy to jeden z fundamentalnych systemów ustroju, a jego poznanie ma kluczowe wagę zarówno dla doktorów, jak i dla jednostek pracujących w dietetyką, bioedukacją czy kształceniem zdrowotną. Aby poznawanie była skuteczna, nie okazuje się wystarczające teoria, niezbędne jest realne wsparcie, które zapewniają właśnie modele anatomiczne układu pokarmowego. Dzięki nim znajomość jest dużo łatwa, bardziej zrozumiała do zapamiętania i pożyteczna w kolejnej działalności zawodowej. Takie środki to wkład w poziom nauczania, bardziej efektywne przygotowanie kolejnych ekspertów oraz wydajniejsze sposoby transferu wiedzy zarówno studentom, jak i chorym.
